Een belangrijke grondstof om kunststoffen te produceren is ruwe aardolie, deze olie is net als aardgas, schaliegas en steenkool, een fossiele brandstof: een brandbare, zwarte vloeistof die ontstaat uit plantaardige en dierlijke resten. Ruwe olie bestaat uit een mengsel van verschillende koolwaterstof verbindingen. In tegenstelling tot steenkool, vormt aardolie zich op de zeebodem.
Ruwe aardolie bestaat uit Koolwaterstofverbindingen die in een destillatietoren in de verschillende fracties ontbonden word. Onder toevoeging van warmte en een katalysator (om het proces te versnellen) word de ruwe olie in 7- fracties ontbonden tot onder andere : bitumen, smeeroliën, diesel, kerosine, nafta, benzine en gas. Uit de Nafta fractie word na verdere raffinage en polymerisatie monomeren geproduceerd deze monomeren dienen als grondstof voor de productie van bijvoorbeeld ook kunststof verpakkingen. Alle plasticverpakkingen zijn ooit uit deze grondstof samengesteld.
De kunststof verpakkingsindustrie heeft zich gespecialiseerd op de verwerking van monomeren tot bijvoorbeeld flessen, tubes, bakjes of verpakkingsfolie. Afhankelijk van de vereiste fysische en mechanische eigenschappen waaraan de verpakkingsfolie moet voldoen kan de producent
verpakkingsfolie construeren die is opgebouwd uit meerdere lagen monomeer folie. Het hechten van de afzonderlijke folielagen gebeurd door te lamineren (verlijmen) of te coëxtrusie (versmelten). Afhankelijk de toepassing waarvoor de verpakkingsfolie is bedoeld kan de verpakker van het eindproduct een keuze maken uit een legio aan folie kwaliteiten en aanbieders om de houdbaarheid en productveiligheid van zijn producten maximaal te kunnen borgen.
Het gebruik van kunststoffen als plastic verpakkingsmateriaal is in een moderne verbruiksmaatschappij bijna niet meer weg te denken. Verschillende aspecten spelen bij het verpakken van voeding- en of medische producten een belangrijke rol: Fysische eigenschappen, hygiëne, houdbaarheid, product veiligheid en presentatie zijn belangrijke eisen waar het plastic verpakkingsmateriaal uiteindelijk aan moet voldoen.
De laatste fase van de levenscyclus van een verpakking is aangebroken op het moment dat de eindconsument het laatste product voor gebruik uit de verpakking heeft genomen, vanaf dat moment spreken we van verpakkingsafval en heeft het voor de consument en het milieu slechts een negatieve waarde. Het spreekt voor zich dat ondanks deze negatieve waarde de verpakking alsnog op een milieutechnisch verantwoorde wijze verwerkt moet worden wederom brengt het verder verwerken van het afval kosten met zich mee voor onder andere transport, verwerking. Het besef en de wil om op een verantwoorde wijze zich van het afval te willen ontdoen zit bij de meeste eindconsumenten in het geheugen gegrift al was het op het feit om de CO2 voetafdruk zo klein mogelijk te houden. Voor de inzamelaars en verwerkers van al het afval ligt de grootste uitdaging om een duurzame eindbestemming te vinden. Voor wat betreft het plastic verpakkingsafval, ideaal zou natuurlijk zijn als we alle afgedankte plasticverpakkingen opnieuw konden inzetten als hernieuwbaar verpakkingsmateriaal bestemd voor dezelfde eindtoepassing bijvoorbeeld voor de verpakking van het vlees, zuivel of kant en klaar maaltijd.
Plastic voedselverpakkingen zijn door hun samenstelling zeer moeilijk te recyclen tot hernieuwbaar plastic verpakkingsmateriaal. slechts 30 procent van het gegenereerde plastic verpakkingsmateriaal is geschikt om deels als zogenaamd re-granulaat in hernieuwbaar plastic verpakkingsmateriaal bij te mengen. De overige 70 procent van dit afval beland in een afvalverbrandingsoven of ergens uit het zicht van de eigen economie veelal in ontwikkelingslanden die toe betaald krijgen om het afval tot zich te nemen. Door gebrek aan controle van deze afvalstroom is het risico aanwezig dat plastics in ons milieu belanden.
Klimaatverandering is één van de meest urgente problemen in de wereld van vandaag. EU Circular Fonds ziet voor haar een
sleutelrol weggelegd bij het tegengaan van klimaatverandering door het aanjagen van de transitie om de huidige lineaire verbruikers mentaliteit om te buigen naar een circulaire economie voor alle plastic eenmalige verpakkingen.
Wat wij doen is onder andere de eindconsumenten, supermarkten, fabrikanten en gebruikers van plastic verpakkingen te informeren over de noodzaak van het circulair omdenken. Voor een ieder is in deze keten een rol weggelegd en hoe zij daarin kunnen bijdragen om de keten gesloten te houden.
Als je alle werk in kleine stukjes op zou knippen voelt niemand zich uiteindelijk verantwoordelijk voor het effect wat zijn handeling in het eindresultaat teweeg heeft gebracht.
Verbinden van de leveranciers in de keten is waar wij Stichting EU Circular Fonds voor staan. Vanaf de grondstoffen tot aan het verpakte eindproduct is communicatie en interactie van cruciaal belang in een circulaire economie.
Enerzijds moet een verpakking voldoen aan bijvoorbeeld de voedsel veiligheids eisen anderzijds moet de afgedankte verpakking weer integraal deel kunnen uitmaken van een circulaire economie. Voor deze uitdaging zien wij van EU Circular Fonds onze verbindingsrol als derailleur weggelegd om het eenmalige gebruik van grondstoffen terug te dringen.
Wilt men kunnen waarborgen dat het eindproduct voldoet aan de strenge richtlijnen dan is het voor de plastic verpakking van belang dat het ecologisch voldoet aan de circulaire richtlijnen van EU Circular plastics te herkennen aan het certified label op de verpakking.
EU Circular Fonds initieert, investeert en waarborgt de kwaliteit en bewustwording van alle partners in de circulaire keten. Door alle partners in de keten slim met elkaar te laten samenwerken creëer je duurzaamheid voor de gehele keten. Gezamenlijk bijdragen aan minder verspilling van fossiele grondstoffen, meer werkgelegenheid en een beter milieu.
Adress:
Tomeikerweg 10b
NL-6161RB, Geleen The Netherlands
Phone:
+31 (0)46 426 64 56
E-mailadres: info@eucircular.com
Alle rechten voorbehouden |
EU Circular fonds